dziewczyna z makiem. albo z truskawkami.

czerwień na dziewiąty dzień czerwca. słodka, intensywna, jak szczęście, które chce się kilogramami upychać do kieszeni przyciasnych granatowych jeansów. truskawki i mak, soczyście zielona trawa i słońce co rumieni poliki i maluje piegowate kropki na nosie. co roku (2013, 2012, 2011, 2010) powtarzam, że lubię tą wiosenno letnią połowę roku. czasem bywa trudna i przytłaczająca, innym razem napakowana uśmiechem i beztroską. tym razem trochę niepewna, zmartwiona i senna, z niedoborem żelaza i bezinteresownego dobra. ale jest, wyczekany dziewiąty, który dla mnie zawsze coś znaczy, choć nigdy nie był powodem do podsumowań i wyliczeń. zamiast tego wybieram podwójną porcję lodów pistacjowych w najlepszej lodziarni w mieście, dzisiaj mogę!

fajnie jest mieć blog. i tak sobie paplać o truskawkach, robić zdjęcia w słońcu, zrywać fotogeniczne skąpane w czerwieni maki i tak gadać i gadać. nawet jeśli to bez sensu, to moje. tu tu i tu. moje. ulubione.

w kwestii truskawek najbardziej lubię ograniczać się do tych zjadanych z prosto krzaka (jeśli tylko jestem na wsi), bez mycia i innych ceregieli. albo do kubeczka rozgniecionych z łyżeczką cukru i gęstego naturalnego jogurtu. i wtedy.. I'm in heaven.

był sernik i nie ma. mistrzowski, na zimno, z własnoręcznie przygotowanego przez siostrę twarogu, ze słodkimi truskawkami. cała blacha znika w 1 dzień, nie ma najmniejszych szans by było inaczej. obiecuję przepis.