zrobiłam to zdjęcie dokładnie 16 tygodni temu, gdy te małe stópki rozpoczynały swój 21 dzień życia. po tej stronie brzucha. maleńkie, bezbronne, stworzone do całowania. i już wtedy wyobrażałam sobie jakie piękne muszą być wspólne letnie i zimowe wieczory, gdy razem leżymy z tą musztardową poduchą na podłodze, głaszczemy brzuch i opowiadamy bajki wśród kolorowych bąbli. wraz z dziecięcą wyobraźnią mogłyby się zamienić w kwiaty na łące, rząd kosmicznych planet, zgubione koła od rowerów, słońce i chmury albo całe morze piłek turlających się po chodniku. a kołdra w botaniczne wzory będzie udawać łąkę, pachnącą i skąpaną w liściach. i będzie nam najpiękniej, Synku. bo oprócz miłości to już nic więcej nam nie jest potrzebne.
